De herfst is een van mijn favoriete jaargetijden, het zonlicht is warm van kleur en de natuur laat los wat haar niet langer dient. De temperatuur daalt en de avonden worden langer, ons uitnodigend om de wereld buiten te sluiten en de warmte binnen te zoeken. Veel mensen hebben weerstand tegen deze verandering van seizoenen en klagen over de gure wind en de grijze luchten. Niet in staat zich over te geven aan de onveranderlijke cycli van het leven, waarin het leven wat in de lente ontspruit in de herfst mag sterven om het leven van de volgende lente de voeding te geven die het nodig heeft.
Net als in de natuur heeft ons leven ook cycli, waarin dingen ontstaan, tot wasdom komen en weer afsterven. Zo kan de baan waar je jaren geleden nog voldoening uithaalde, nu geen voeding meer geven, waardoor het tijd wordt uit te kijken naar een nieuwe uitdaging.
Ook relaties kennen cycli, net als vriendschappen en woonadressen, maar waar deze soms afsterven kunnen ze ons ook uitnodigen om er met nieuwe ogen naar te kijken, zo kan je huis toe zijn aan een verbouwing in plaats van nieuwe bewoners en is een vriendschap toe aan verdieping en de relatie met je partner gebaad bij meer kwetsbaarheid en intieme gesprekken bij kaarslicht.
Dit jaargetijde nodigt ons uit om te kijken naar ons leven en te bepalen welke delen mogen sterven om als voeding te dienen voor nieuwe ervaringen, ontmoetingen en inzichten. De lange avonden kunnen we gebruiken om het kaf van het koren te scheiden, zodat we het kind niet met het badwater weggooien.
Comments